สำหรับองค์กรในประเทศไทย มักเผชิญกับอุปสรรคต่างๆ ในการขับเคลื่อนนวัตกรรม เช่น ต้นทุนของการพัฒนานวัตกรรมและ R&D ที่สูง การขาดความสนับสนุนจากผู้บริหาร ความ เสี่ยงด้านอุปสงค์ การขาดบุคลากรที่มีทักษะ ความยากในการแสวงหาแหล่งเงินทุน ปัญหาการ รักษาบุคลากรที่มีความสามารถ การขาดการอบรมบุคลากรภายในหน่วยงานที่เพียงพอ ความไม่ พร้อมรับการเปลี่ยนแปลงของพนักงาน ความไม่พร้อมรับการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหาร การขาด การจัดการทรัพย์สินทางปัญญา การขาดสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการพัฒนานวัตกรรม การขาด แคลนเวลา การสนับสนุนของรัฐบาลที่ไม่เพียงพอ การขาดข้อมูลทางการตลาดและ ด้าน เทคโนโลยีที่ถูกต้องชัดเจน การขาดความร่วมมือกับหน่วยงานภายนอก จึงทำให้องค์กรใน ประเทศไทยโดยส่วนใหญ่ยังไม่ประสบความสำเร็จจากการพัฒนานวัตกรรมเท่าที่ควร ซึ่งราย ละเอียดของอุปสรรคข้างต้นสามารถพิจารณาจากงานวิจัยของ ณัฐวัฒน์ สุขะศิริวัฒน์ และ ณัฐสิทธิ์ เกิดศรี (2556)
จากการศึกษาวิจัยองค์กรธุรกิจตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงนั้นพบว่า องค์กร เหล่านี้มีแนวทางในการจัดการเทคโนโลยีและนวัตกรรมที่โดดเด่น คือมุ่งเน้นสนองความต้องการ และสร้างความพึงพอใจสูงสุดให้กับลูกค้า ซึ่งจะส่งผลให้องค์กรสามารถรักษาความเป็นผู้นำใน ตลาด และการเติบโตอย่างมั่นคงต่อไป โดยเริ่มจากวิสัยทัศน์ของผู้นำองค์กร การกำหนด นโยบายการผลิตสินค้าและการให้บริการ การมองถึงความต้องการที่จะเกิดขึ้นในอนาคต เพื่อ ตอบสนองรูปแบบชีวิตของผู้บริโภคที่เปลี่ยนไป และคำนึงถึงผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ด้วยการลงทุน ด้านการพัฒนาเทคโนโลยี อาทิ ร่วมมือกับสถาบันการศึกษาและสถาบันวิจัยทั้งในประเทศและ ต่างประเทศ เพื่อพัฒนาเทคโนโลยีสำหรับการเติบโตในระยะยาว